Computergestuurde vlakbreimachine voor het hele kledingstuk is een nieuwe technologie die een heel driedimensionaal kledingstuk in één productiestap breit zonder dat er genaaid hoeft te worden. Het wordt beschouwd als een innovatief en kosteneffectief proces. Er zijn echter veel uitdagingen voor de industrie om deze technologie succesvol en praktisch te maken voor massaproductie.

Het concept van 3D-gebreide stof bestaat al een tijdje, maar het heeft nooit veel aandacht gekregen in de textielindustrie vanwege moeilijkheden en kosten in verband met garentoevoersystemen, steekformaties, naaldselectie en -controle, en ontwerp van gebreide structuren. De meest recente technologische bijdragen aan dit concept, in combinatie met de inherente eigenschappen van breien van rek en compressie, hebben een aantal kansen voor de industrie geboden.

Een daarvan is het potentieel van 3D-gebreide stof om een ​​belangrijk alternatief te worden voor het geweven textielproduct in verschillende toepassingen in de kleding- en industriële sector. Het weefsel kan bijvoorbeeld worden gevormd tot voorvormen voor schoenen, auto- en luchtvaarttextiel. Bovendien is de fabricage van stoffen uit technische garens die vroeger als onverenigbaar met breien werden beschouwd, zoals koolstofvezel, monofilament en metaal, ook met grote belangstelling onderzocht.


De eerste stappen in de richting van de productie van een compleet kledingstuk op vlakbreimachines werden gezet in de jaren 1800 toen zinkers werden geïntroduceerd om platte stoffen met een vorm te breien door ze vóór het breien in de stof te steken. Deze methode, bekend als flechage, verbeterde het laken en de pasvorm terwijl de productiekosten werden verlaagd.

In de jaren zeventig en tachtig leidden nieuwe ontwikkelingen op het gebied van computergrafisch ontwerp en vlakbreimachinetechnologie tot grote vooruitgang, waaronder een verschuiving van elektronische besturing met ponsband naar elektronische besturing met geperforeerd garen op elektronische machines met plat bed. Dit maakte de introductie mogelijk van de eerste vlakbreimachines van het jacquardtype in de breigoedindustrie, evenals een reeks innovaties in buisvormig breiwerk, zoals de Shima Seiki-handschoenbreimachine en de Protti PDE.

In 1995 was de volgende vooruitgang op het gebied van vlak breiwerk de uitvinding van een nieuwe machine die een volledig kledingstuk kon produceren als onderdeel van het fabricageproces dat Whole kledingstuk breien wordt genoemd. Deze machines, die nu overal verkrijgbaar zijn, waren de eerste in hun soort die de mogelijkheid boden om een ​​naadloos, driedimensionaal compleet kledingstuk te maken zonder dat er genaaid hoeft te worden.